Wystawa stała Muzeum podzielona jest na galerie, opisujące i ilustrujące główne okresy w dziejach produkcji wódki w Polsce.
W sali „Początek” zwiedzający poznają trzy wielkie nazwiska z początków krajowego przemysłu spirytusowego, aż do drugiej wojny światowej, wyznaczające najwyższe standardy produktów: lwowskiej rodziny Baczewskich (1782), rodziny Potockich z Łańcuta (1784) oraz Jakoba Haberfelda z Oświęcimia (1804).
Galeria „Rozkwit i Zmierzch” poświęcona została drugiej połowie XIX i pierwszej połowie XX wieku – czyli jednemu ze „złotych okresów” produkcji wódki, ale także wprowadzenia reklamy od bardzo ozdobnych i zróżnicowanych karafek po bogato ilustrowane etykiety. Ta przestrzeń to również czasy II Rzeczpospolitej i nowej dynamiki w rozwoju gorzelnictwa okraszonej obecnością państwa pod postacią Państwowego Monopolu Spirytusowego, ale również jego brutalnemu zmierzchowi naznaczonemu II wojną światową.
W trzeciej galerii Muzeum nazwanej „Wódka i szkło” znajdziemy przekrój szklanych i srebrnych kieliszków oraz karafek, których przekrój czasowy i terytorialny przybliży zwiedzającemu kulturę konsumpcji wódki. Dodatkową atrakcją są odwzorowane graficznie wieże rektyfikacyjne połączone z precyzyjnym multimedialnym spektaklem opowiadającym jak powstaje wódka.